Wat een nacht!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ola todos,
Todos bien???????
Gisteren was ik voor een bliksembezoek in Nederland om wat dingen te regelen. Ik heb natuurlijk ook even mijn ouders en mijn lieve zussie nog gezien. Hartstikke leuk!!!!
Wij vertrokken gisterenavond om 10 uur met het vliegtuig naar Barcelona. We kwamen ongeveer 12.15 uur aan. Toen zijn we in Malgrat nog even wat gaan drinken omdat we moesten wachten op kennissen die wij gingen uitzwaaien omdat ze om 3 uur met de taxi naar het vliegveld gingen. Toen wij uiteindelijk thuiskwamen ging ik meteen naar bed. Errol bleef nog even op om een sigaretje te roken. Toen werd hij gebeld door één van onze gasten dat haar man zich niet goed voelde. Dus Errol ging meteen naar het hotel en belde de dokter. 10 Minuten later belde Errol mij op dat het heel slecht ging met de man, hij had het echt heel benauwd en was omgevallen. Ik lag net een half uur in mijn bed, en ben toen opgestaan, heb me aangekleed en op Errol gewacht dat hij mij zou komen halen. Want het was nu echt een aflopende zaak. Toen we in het hotel aankwamen waren ze nog bezig om die man te reanimeren. Het heeft helaas niets geholpen. De man was inmiddels overleden aan een hartaanval.
Het ergste van alles vond ik dat ik het aan de vrouw moest zeggen dat haar man niet meer leefde. Dit vind ik echt verschrikkelijk. Ze zou eind dit jaar 40 jaar getrouwd zijn geweest. Terwijl ik dit berichtje schrijf, krijg ik nog steeds koude rillingen.
De man en de vrouw (indisch echtpaar) waren naar Malgrat gekomen om naar de indobandjes te kijken en te luisteren. Die man had heel veel vrienden ontmoet en veel lol gehad de avond voor hij stierf.

En het rare was dat, toen ze bij mij op de welkomstcocktail waren, aan mij vroegen hoe ze aan een dokter konden komen, mochten ze het nodig hebben. Normaal gesproken moet je eerst de hoofdreisleider bellen, en die belt dan de dokter. Maar die vrouw had eerst de dokter gebeld en toen pas Errol. Dus misschien zou de man nog geleefd hebben als de vrouw Errol eerst had gebeld.
Na het vaststellen van het overlijden van de man, moesten er nog formulieren ingevuld worden. En al met al heb ik dus weer geen nachtrust gehad en zit nu met een slaperige kop achter de pc.

Ik hoop jullie de volgende keer weer wat leuks te vertellen.

Hasta luego!
Babs